ชีวิต...นิสิต ( อิอิ )

.........ทำไมนะงานการอาจารย์สั่ง            
พิลึกลั่นท่วมหัวยั่วสมอง
ทั้งกองโน้นกองนี้ตั้งหลายกอง      
 ต้องตรมตรอมแม้นใจอยากจะลา
........เราก็ดั๊นดื้อดันไม่ยอมสน             
 คอยแต่บ่นอาจารย์นะอาจารย์หนา
พอใกล้ถึงวันส่งทำเวลา                
จึงตั้งหน้าเผางานปานจะวาย   ( หุหุหุ )

อยู่คนเดียว...

.........ที่ว่าเหงาเหงาใจเพราะใครเล่า              
 ที่ว่าเศร้าเศร้ามาเพราะเหตุไหน
ที่ว่าเจ็บเจ็บจวนจะปานตาย                  
 ทั้งร่างกายทรุดโทรมลงเร็วพลัน
 ........ต้องคอย ย้ำย้ำคิดอยู่เสมอ                    
ไม่ให้เผลอใจอ่อนและผ่อนผัน
ต้องคอยปลอบปลอบใจทุกคืนวัน            
ฟ้าสร้างฉันเพื่ออยู่...เพียง..ผู้..เดียว

ใครหนอ....

........จำได้ไหมใครเล่าเฝ้าห่วงหา    
ใครกันหนาใกล้เราไม่ผลักไส
ใครกันเล่ารักเราดั่งดวงใจ       
แม้นอยู่ไกลยอมเสี่ยงเพียงเพื่อเจอ
........เป็นทั้งเพื่อนเป็นทุกอย่างยามเราเหงา
ยามเราเศร้าคอยปลอบไม่ให้เผลอ
ยามเราเจ็บแม้นนอนยังละเมอ   
ยามเราเพ้อคอยกล่อมให้หายพลัน

เหงา....

.........คืนนี้จันทร์วันเพ็ญเด่นสง่า  
 บนนภาหมู่ดาราต่างไสว
 สายลมพัดยะเยือกเย็นมาแต่ไกล    
 โอ้ฤทัยช่างเปลี่ยวเหงาหนาวเหลือเกิน  
 .......กี่วันแล้วที่ลูกอยู่ไกลบ้าน         
 คนพลุกพล่านมากมายดูห่างเหิน
 จะยิ้มรับทักทายก็กลัวเมิน       
  ต้องเผชิญเมืองใหญ่เพียงลำพัง.....





 

รัก.....หมดอายุ

.......ใครบางคนบอกฉันว่าคิดถึง       
ใครคนนึงบอกฉันรักหนักหนา
ใครคนนั้นเปรียบฉันดั่งแก้วตา  
สุขอุราคราได้พบบรรจบกัน
.......เมื่อวันผ่าน เดือนผ่านปีย่อมผ่าน 
สุขสำราญเคยอยู่จู่เปลี่ยนผัน
รักที่เคยบอกกันทุกคืนวัน            
ลอยสู่จันทร์จากไกลไม่หวนคืน   

คุณค่าชีวิต

      อย่าอาลัยอาวรณ์กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว  ไมต้องกังวลว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรในเมื่อกระทำในการปัจจุบันให้ดีที่สุดแล้ว  อนาคตจะดีเองเมื่อมาถึง ขอให้รู้จักจังหวะเวลาในชีวิต ว่ามีความเหมาะสมสำหรับความต่างๆ เช่น เมื่อเยาว์วัยให้ศึกษาหาความรู้ และพัฒนาสุขภาพอนามัยให้แข็งแรงดำเนินตนเหินห่างสิ่งเสพติดมีพิษร้าย ฝึกวินัยตนเองให้จิตใจเข้มแข็ง เตรียมพร้อมเพื่อเผชิญชีวิตของผู้ใหญ่ พร้อมที่จะหาเลี้ยงตนเอง ไม่ต้องพึ่งใคร
    ในปีหนึง ในเดือนหนึ่ง ในสัปดาห์หนึ่ง และแม้ในวันคืนหนึ่ง ก็มีจังหวะเวลาอันเหมาะสมที่สมควรกระทำการแตกต่างกัน เช่นเดียวกับที่มีฤดูกาลเหมาะสมสำหรับไถ หว่าน เฝ้ารอ และเก็บเกี่ยว เวลาใดควรทำงาน พักผ่อน หรือบันเทิง ควรกำหนดรู้ความเหมาะสมด้วยตนเอง ถ้าหากไม่รู้จังหวะเวลาว่าตอนไหนควรทำอะไร และดำเนินการให้ถูกต้องก็อาจเสียประโยชน์ได้มาก เช่น เวลาที่ควรเรียน ไปมัวเที่ยวเล่นเสีย ครั้นย้อนกลับมาใหม่ อาจสายไป เพราะสถานะการณืเปลี่ยนไป มีอุปสรรคมาก ควรจะสำเร็จได้เร็วกลับล่าช้า ดังนั้น จึงไม่ควรจะประมาท จัดเวลาในชีวิตให้ถูกต้องทำกิจการให้สอดคล้องกับวิถีทางธรรมชาติ เช่นเดียวกับที่ชาวนาไถหว่านเก็บเกี่ยวตามฤดูกาล.......

                                                                      โดย : ระวี   ภาวิไล

แค่เพียงระยะทาง

.......ในขีวิตทั้งชีวิตใครคนหนึ่ง
ไม่เคยซึ้งถึงความหมายคำว่ารัก
จนวันนึงเธอคนนั้นได้รู้จัก
กับคนรักคนที่เธอนั้นไว้ใจ
แต่สุดท้ายความจริงก็ปรากฎ
สิ่งที่พบทำให้เธอต้องหวั่นไหว
เหตุเพราะเค้าและเธอนั้นห่างไกล
ความไว้ใจที่เคยมีหายสิ้นเอย......